Toen Lissabon nog leuk was!?

Toen Lissabon nog leuk was!?

Alles in Lissabon is gewoon helemaal ruk. Aan het worden. Want dat was het 12 jaar geleden nog niet. Toen kon je nog door Lissabon lopen tussen de Portugese studenten en ander soort van oorspronkelijke bewoners. Nu is er weinig oorspronkelijks meer aan.

Elke Portugees struikelt over de toeristen, die op hun beurt weer struikelen over de daklozen en louche drugsverkopers. Wij ‘locals’ weten die inmiddels te omzeilen. Of misschien is het andersom. De straatsloebers hebben een zesde zintuig als het gaat om het onderscheid maken tussen local en toerist. Al vallen een korte broek en zomer jurkje in maart natuurlijk direct in de categorie toerits. Wat – in hemelsnaam – hebben die mensen om hun lijf als het straks werkelijk 40+ graden is?

Ik dwaal af. Ik heb nog niet eens gesproken hier over de fascinerende streetart in Lissabon, ofwel het graffiti geklieder op werkelijk elke straathoek.

‘Dat is voor toeristen!’ Jammer dan.

Vroeger viel dat allemaal nog wel mee. Vraag aan een willekeurige Portugees op straat waar je het beste naar fado kon luisteren en hij nam je persoonlijk mee naar zijn favoriete tent. Nu krijg je als antwoord ‘och, dat is voor toeristen’. Jammer dan. Was dit onvermijdelijk? Speelt dit in elke grotere stad? En viel het vroeger echt mee of ben ík het die de stad anders is gaan beleven ? Op de eerste twee vragen is het antwoord, denk ik, ja. Bij die laatste vraag ligt het iets genuanceerder.

Mensen genieten nog steeds van de stad. Het Jeronimos klooster is nog steeds prachtig, de tram nog steeds ouderwets geel en de zon nog steeds warm. De calçadas nog steeds kunstwerkjes an sich en de uitzichtpunten nog net zo hoog en prettig vertoeven. Het koken zijn ze ook heus niet verleerd.

Misschien heb ik zo onderhand de vieze bril op van een gemiddelde Portugees die al lang niet meer de schoonheid ziet maar gewoon moet werken en dealen met rompslomp van alle dag. Een Portugees met saudades naar vroeger. En thuis op de bbq sardientjes grilt met radio Amalia op de achtergrond. Ja, misschien ben ik een bitterzoete Portugees geworden die zegt at vroeger alles beter was. Ai meu Deus!